Het begon met twee buurvrouwen die graag een etentje wilden organiseren om hun andere buren te leren kennen. Toen Corrie een advertentie van Streetdinners voorbij zag komen, werd het duidelijk voor haar en buurvrouw Stephanie: een vrijheidsmaal op de Zocherstraat zouden ze organiseren, voor wel 100 mensen. Het werd veel meer dan dat: ruim 190 mensen schoven op 5 mei aan bij het vrijheidsdiner in de Zocherstraat.

Corrie woont sinds anderhalf jaar in de Zocherstraat, hiervoor woonde ze in een kleine plaats in de buurt van Arnhem. ‘Ik had nooit gedacht zoveel ondernemers, die mij helemaal niet kennen, mee te krijgen voor dit diner,’ vertelt ze. Maar met ruim dertien sponsoren en een subsidie is haar overtuigingskracht groot gebleken.

Het Conscioushotel stelde bijvoorbeeld hun parkeergarage beschikbaar zodat het diner beschut van de wind plaats kon hebben. Het eten, de vrijheidstoast, het drukwerk en de bloemen werden gesponsord door diverse ondernemers uit de buurt, zodat het een echt feestmaal werd met drie gangen en een toast. Ook was er muziek van een de band uit de straat: Debola.

Drie sprekers vertelden over hun persoonlijke ervaringen met oorlog en vrijheid in de Zocherstraat. Zo sprak Carolien de Roode over de familie van haar moeder die in deze straat woonde. Een groot gezin dat na de Zocherstraat naar de Watergraafsmeer verhuisde en toen gedeporteerd werd. Van de acht gezinsleden kwam enkel de moeder van Carolien terug. Dat zij vanavond ook aanwezig was op het vrijheidsdiner in deze straat, maakte de bijeenkomst extra bijzonder.

Intussen leerden buren elkaar kennen, renden peuters op blote voeten rond en werd er eten en drinken met elkaar gedeeld. ‘Ik woon al vijfenveertig jaar in deze straat,’ vertelde een bewoner bij het toetjesbuffet, ‘maar zoiets moois heb ik nog nooit meegemaakt hier.’

Om nog meer bijzondere verhalen over deze straat en de geschiedenis daarvan te verzamelen, waren er ook twee vrijwilligers van ‘Geheugen van West’ aanwezig. Op de gelijknamige website kunnen tientallen verhalen gelezen worden over het leven van de mensen uit dit stadsdeel. ‘Het is een soort geschiedschrijving vanuit de mensen, zodat je je kunt voorstellen hoe het echt was,’ aldus Manuel Simões van Geheugen van West.

De derde spreker sloot passend af met laatste woorden uit een gedicht van Leo Vroman:

Vrede
“Kom vanavond met verhalen
hoe de oorlog is verdwenen,
en herhaal ze honderd malen:
alle malen zal ik wenen”.

Lees meer en bekijk meer foto’s op de Facebookpagina Zocherstraatdiner